Zelfrealisatie, transmutatie en belichaming — in een multidimensionale bedding van Licht en waarheid

Misschien herken je dat gevoel, dat alles stilvalt en je geen enkele houvast meer hebt?

Soms gebeurt er iets in het leven waardoor niets meer hetzelfde is. Je verliest iemand die je lief is, je gezondheid, je werk of jezelf. Wat ooit vanzelfsprekend was, valt weg en wat blijft, voelt leeg.
De grond onder je voeten verschuift en je hoofd maakt overuren; je beseft dat het nooit meer zal worden zoals het ooit was.

Rouw raakt aan alles wat je bent en wat je dacht te zijn. De waaromvraag – waarom moest mij dit overkomen? De pijn, het gemis, de leegte, het verdriet, het zoeken naar betekenis – ze komen allemaal voorbij.

En ergens daarin ontstaat de vraag: wie ben ik nu? Want met het verlies van iemand of iets buiten jou, verlies je ook een deel van jezelf. De rol waarmee je je verbonden voelde, de identiteit waarin je jezelf herkende.

Bij het overlijden van mijn dochter verloor ik niet alleen haar, maar ook een deel van mezelf. Zij is een deel van mij, en dat zal altijd zo blijven. Ik heb haar moeten loslaten als moeder in de aardse zin en heb gevoeld dat zij er nog steeds is, in een andere vorm, in een andere dimensie. Onze liefde is niet verdwenen, maar veranderd – zuiverder geworden, voorbij de aardse ruis.

In mijn ervaring brengt rouw je uiteindelijk het vermogen om los te laten wat was en om langzaam, op je eigen tijd, een nieuwe manier van verbinden toe te laten. Het is geen stap die je meteen zet, het is een beweging die zich pas veel later ontvouwt, als de rauwheid van het verlies wat zachter is geworden.

Wat ooit vast leek, krijgt dan een andere vorm. Je leert leven met het gemis, en tegelijk opent er iets in jou wat dieper is dan verlies. Een stille ruimte waarin liefde blijft bestaan, niet gebonden aan tijd of vorm, maar aanwezig in Bewust-Zijn zelf. Het leven mag weer verder stromen, met alles wat was en is.

En soms kijk je zelf de dood in de ogen. Wanneer het lichaam aangeeft dat het genoeg is geweest, en het leven langzaam naar binnen keert. Ook dan gaat het over loslaten, overgave en vrede vinden in wat er is. Liefde blijft, ook in het sterven.

In dat veld ontmoet ik je. Niet om iets te herstellen of te veranderen, maar om samen aanwezig te zijn bij wat is. Rouw is geen einde, maar een doorgang. Dwars door rouw en verlies ontdek je opnieuw wie je bent, voorbij de verhalen, de patronen en de identificaties.

Een ruimte om samen te zijn met wat leeft, in zachtheid, waarheid en licht.

Voel jij dat het tijd is om dieper te kijken naar wat er in jouw leven gebeurt?
Om stil te staan bij wat zich wil tonen — in jou, in je lichaam, in je relaties of in je verlies?

Soms vraagt het leven om persoonlijke begeleiding. Een moment waarin je niet hoeft te weten of te verklaren, maar waarin we samen aanwezig zijn bij wat er is.

Het kan gaan over verlies, ziekte, relaties, identiteit of de zoektocht naar betekenis. Alles mag er zijn. We volgen wat zich aandient, zonder plan, zonder oordeel.

In de stilte tussen de woorden ontvouwt zich vaak dat wat werkelijk gezien wil worden. Daar ontstaat helderheid, rust, en de mogelijkheid om weer contact te maken met wie je bent — voorbij de verhalen, in het licht van jouw eigen bewustzijn.

Je ontvangt ook in de toekomst af en toe een waardevolle e-mail